Syndrom odstawienia

[Sauron11]

Pamiętacie jaki był wasz najdłuższy okres odstawienia komputera (brak dostępu do gierek)?

[ergo]

Odkad urodzilo sie moje pierwsze dziecko gram sporadycznie, rozumiem przez to ze gralem max 10h w miesiacu o ile w ogole. No ok, skyrim byl wyjatkiem, ale zarywalem nocki.
A teraz w kiedy w maju urodzily sie blizniaki, a diablo 3 okazalo sie porazka, nie gram w nic od 3 miesiecy - no moze w jakies proste flashowki na tablecie ale baaardzo malo. Nie mam syndromu odstawienia, o dziwo nie brakuje mi specjalnie gier, moze dlatego ze
srategiczna zabawe rekompensuje mi budowa domu

[Sauron11]

Tak, budowa domu i dzieci nie sprzyjają poświęcaniu czasu na gry . Wprawdzie nie piszę z doświadczenia, ale mam brata, który jest w podobnej sytuacji i też ogólnie raczej nie ma wolnego czasu na cokolwiek, poza pracą, rodziną i domem właśnie.
Ja czuję taki syndrom u siebie, już jakieś 3 tygodnie bez Skyrim . Wcześniej codziennie przynajmniej musiałem posłuchać muzyki . W sumie już po paru dniach odczułem, zwyczajnie bolesna świadomość bezużyteczności komputera, niemożności zastąpienia. Próbowałem na lapie zastąpić Oblivionem, ale nie udało się, mały ekran i suma sumarum dość niska wydajność, szybko się zniechęciłem. I żona odganiała od lapa, bo to jej . A poza tym nudna frustrująca praca, wolne wieczory i deszczowe weekendy, samo się rozumie, że na kompa już nie mogę się doczekać .

[ergo]

W czasie oczekiwania na komputer, a rowniez moze i po, polecam planszowki , zwykle papierowe . Jesli zona sie wciagnie, to bedziecie miec mnostwo wspolnej zabawy zwlaszcza na jesienne wieczory kiedy zal nawet psa wypuscic na zewnatrz, swietnie tez sprawdzaja sie jako party games.

[Sauron11]

Niestety, żona nie chce wciągnąć się nawet w szachy, więc też gry planszowe, od ślubu nie grywamy i jak na razie nie mogę żony namówić.

[ergo]

Wiesz w szachy to mozna grac z dziadkiem, uzyj sposobu. Pozycz od kogos na poczatek prosta gre ekonomiczna bez skomplikowanych zasad, w weekend zrob fajna kolacje, otworz butelke wina i sprobujcie milo spedzic czas jak na randce. Jak nie bedzie chciala grac, powiedz ze to transakcja wiazana - ty robisz nastroj i kolacje, ale ona tez musi sie wykazac, ew bedziesz musial z nia potem pojsc na romantyczna komedie.
Jak zacznie kojarzyc granie ze wspolnym spedzaniem czasu, to jakos pojdzie. Wiadomo, nie zacznie od razu grac z toba w d&d bo ich takie rzeczy nie bawia, ale jak pojawia sie aspekt socjalny to jest juz lepiej

[Sauron11]

Oj tam z dziadkiem, co kto lubi . Myśmy kupili sobie szachy właśnie jako najprostszą grę logiczną i przed ślubem całkiem przyjemnie się grało. Po mamy po prostu inne priorytety, inne przyjemności . Problem w tym, że gry planszowe oboje lubiliśmy jako dzieci, a teraz to już minęło. Poza tym żona dużo pracuje w domu, jako nauczycielka historii i wosu sporo wiedzy stale przyswaja i raczej wolimy spacer albo rower niż siedzenie nad planszą.
A poza tym syndrom odstawienia już minął, nowy komp wciąga znów od wczoraj i to z nową mocą... .

[Kajdorf]

U mnie syndrom objawia się tym że spędzam więcej czasu przy książkach. Zawsze dużo czytałem i pomału wracam z powrotem do świata książek. No cóż mogę sobie na to pozwolić, gdy jestem samotnikiem. Jakoś mi się tak życie ułożyło.
Sauron ja to swoich znajomych namówiłem na monopol karciany.

[Sauron11]

Oj tam, prawdziwy samotnik nie ma znajomych .

Edit: co do książek, to sam mam z nimi problemy, tzn. moja żona czyta sporo (bo nie gra i nie lubi grać), a mi się nie udało skończyć w tym roku chyba żadnej. Dwie zacząłem, jedną klasyczną papierową przeczytałem do połowy i się znudziła, drugą na lapie właśnie męczę, ale nie mam serca skończyć. Już i tak na komputer nie starcza czasu, a na książki trzeba by jeszcze więcej czasu .